Maand: juni 2022

En zo zijn we een week verder, en het gaat goed althans voor mijn doen, de pijn is onder controle na de laatste ophoging vorige week maandag. Krijg wel een echte prednison gezicht helaas maar toch beter als het hele magere. Ben ook weer wat aan het haken. Onze huiskamer is ook deels slaapkamer geworden want we hebben het koppelbed er nu aan staan en daarover heen onze eigen topper en zo kunnen we heerlijk samen slapen want anders is het wel heel dichtbij en toch ver
weg als je wel in een kamer slaapt maar niet naast elkaar. Slapen is wel een dingetje, want oei elke nacht 4 uur wakker en dan niet verder slapen is niet fijn, dus maar weer met de huisarts gebeld gisteren.

Laat de artsen nu al versteld staan zei de huisarts gisteren want ze dachten in het ziekenhuis dat ik echt nog maar een paar weken had en het heel snel zou gaan en dan zijn we nu drie weken en ik zei tegen haar het is nog maar drie weken en zij zei je kan het ook zo zien het is al drie weken want je had er zo ook al niet meer kunnen zijn, want ze weten niet hoe snel het gaat maar die twee weken ging het zo snel dat ze dit ook niet gedacht hadden. Volgende doel is 13 juli de verjaardag van middelste kleinzoon, maar eigelijk wil ik proberen de zomer door te komen, lekker genieten van de mannen en buiten in de tuin de bootjes langs zien varen.

Ben ik bang voor de dood nee, want we komen op een mooie plek.Maar ik wil hier gewoon nog niet weg en afscheid nemen van mijn allerliefste mensen waar ik zo van hou. Ben ook echt boos boos dat het er aan zit te komen. Waarom worden mensen die van alles uitvreten oud en moet ik nu al de reis maken. De pastor zei het gisteren wel mooi van misschien vind hij het tijd dat je rust krijgt, maar ook dan zeg ik nee ik wil echt niet zonder mijn mannen schoondochter en kleinkinderen.

Donderdag hebben we nog een fotosessie met de kleinkinderen, ik weet van onze jongste dat die heel blij is dat er die een foto heeft waar die alleen met oma op staat en dat wil ik de kleinkinderen geven zodat ze ook een foto hebben van oma met hun en een van opa en oma met alle drie. En dan eens kijken of die meneer ook in het weekend kan zodat er nog een gezindsfoto gemaakt kan worden want bonuszoon moet gewoon aan het werk natuurlijk.

Gelukkig gaat er nog een wens in vervulling, samen met manlief nog een keer naar Aladin, hadden we al afgesproken voordat ik in het ziekenhuis ging, we wonnen twee kaarten via de postcodeloterij. We zeiden tegen elkaar mooi met Valis en dan echt even samen eruit want dat is echt lang geleden en nu heeft een vriendin er voor gezorgd dat we er alsnog heen gaan met ambulancewens. Althans ik ga er vanuit dat het doorgaat want Bart moest alles doorgeven en zorgen voor nog twee kaarten zodat de vrijwilligers ook mee naar binnen kunnen. Afwachten nu maar of het lukt.

En zo werd het 31 mei de dag dat we lekker gingen varen in de omgeving van Amsterdam. Om kwart over 8 waren de mannen van ambulancewens Rotterdam hier in huis en konden we rustig ons klaar maken om over te stappen van mijn eigen bed naar de brancard. De rit heen had ik de jongste in de ambu en de reis ging zonder file want oei wat was ik bang dat we te laat zouden komen. Maar rond kwart over 10 waren we mooi op kraanspoor in Amsterdam waar de boot van stichting Vaarwens ligt.

Twee mannen Peter de schipper en Harrie de boots die wachten op ons en zoals ons gezin is zo waren hun ook, vol humor en de dag was dus positief met een lach. Want we moeten blij zijn dat dit allemaal kan en dat mensen het mogelijk maken.
Liet aan hun over waar we heen vaarden en dat werd de Zaanse schans naar de molens Wow een mooi tochtje met super mooi weer zodat ik mooi op het achterdek kon liggen in de zon. Genieten met een grote G

We meerde aan bij een houtzaagmolen, daar hebben de mannen geluncht en ik het eten geproefd en daarna zijn we de molen in gegaan, ik in de rolstoel het terrein op en ja hoor kon zelfs de molen in, want de molen had een lift en dat was wel heel erg fijn. De molenaar heeft alles uitgelegd en we hadden onder in de molen al gezien dat de molens vanaf de 15de eeuw al bestonden alleen niet op die plek, de molens zijn vanaf 1960 langzaam verhuisd naar de Zaanse schans en de molen waar wij in waren is gebouwd in 2007 maar wel met de hand en ze hadden daar een mooi filmpje van.

Daarna verder gevaren naar Wormerveer voor een ijsje en toen gingen we weer terug naar Amsterdam, Ik lag nu mooi naast de schipper dus kon mooi mee kijken. Toen kregen we ook pas de eerste druppels maar dat kon de pret niet drukken.

4 uur meerde we aan en we waren om kwart voor 6 weer thuis, jammer kreeg ik op het laast wel wat meer pijn en bleek het naaldje niet meer goed zitten en kreeg ik het niet goed binnen. Wat was ik blij dat ze savonds het naaldje vervong en na een bolus eindelijk de pijn weg ebte en gelukkig is die to nu onder controle en weet ik nu ook dat de pijn ook terug kan komen als naaldje niet goed zit. en niet meteen achteruit gang hoeft te betekenen.

Volgende keer vertellen we verder over deze dagen.