Maand: mei 2022

het is nog maar anderhalve week geleden dat we het onheilspellend bericht kregen maar jeetje het lijkt al veel langer komt ook omdat we geleefd worden maar ook omdat ik de hele dag aan sta denk ik.  Voor de rest genieten we ook. Er komt bezoek. Maar het mooiste was dat er twee kanjers hier kwamen om te zingen. Echt een cadeautje   en de hele  familie was er en voelde zo fijn. 
vandaag bezoek van twee lotgenotes. Echt zo fijn en kreeg een hele mooi bos bloemen van alle lotjes

.

Voor de rest ben ik veel aan het nadenken , want ja nu hopen we op een paar maanden maar de woorden van de dokter over weken zit er ook goed in. Ik hoop toch echt de verjaardag van Naud te mogen meemaken 13 juli  dat valt onder een paar weken toch?

Maar ik hoop echt op een mooi zomer  maar volgende week toch echt de belangrijke dingen afhebben    Nu nog de energie voor en zal nu ook al dingen moeten overdragen en uitleggen  voor iedereen zijn het kleine dingen voor ons best wel veel vooral  rond en om Jacob moet alles goed geregeld zijn zodat als het zo ver is hun  met zijn   drieën door kunnen zonder dat er kwa papier werk veel geregeld moet wordend. 

Morgen komen de kinderen en kleinkinderen en dan Dinsdag gaan we weg met stichting Vaarwens. Ooo dat wordt ook zo genieten. Daarna wil ik een koppelbed in de kamer zodat Bart weer lekker naast me kan liggen maar ook de mannen af en toe bij mamma/oma kan liggen. Maar mijn wens is nog wel dat ik mijn allerbeste dinnetje/zusje nog kan zien. Helaas is zei op dit moment zeer slecht ter been en kan ze deze kant niet op maar ik hoop over een week of 5 toch echt wel een keer maar is afwachten. Zoals jullie zien proberen we het er het allerbeste van te maken.  En meer kunnen we niet doen. Er is geen handboek van je gaat dood en zo moet je het doen. 
liefs 💋 

Ja en dan staan we op het punt dat we weten dat we nog maar een paar weken tot een paar maanden te gaan hebben, en ja wat moet je dan… ik degene die niet bang is voor de dood , en ook alles geregeld had bij de huisarts kwa wensen en euthanasie. Maar nu bang ben ik niet maar ik wil gewoon geen afscheid nemen van alle lieverds om me heen… de kleinkinderen die oma niet willen missen maar oma hun ook echt niet. Zal ze n iet ouder zien worden dan dit jaar.. dokter zei dinsdag eerlijk 52 wordt je niet… maar ik zeg mijn houdbaarheidsdatum is zo wie zo tot 21 september einde zomer en daarna gaan we verder kijken.

Maar ging ff snel.. 3 mei opgenomen met longontsteking, 4 mei bronchoschopie daarna meteen aan de antibiotica maar hielp niet, dus laatste redmiddel antibiotica, ook dat hielp niet dus vrijdags zeiden ze al we gaan nu echt prednison proberen er komt helaas niks uit de bronchoschopie ja we zien heel veel ontstekingscellen maar geen bacterie/virus dus we zijn bang dat je lijf je longen aanvalt.. maar we gaan risico nemen met de prednison want je weerstand word dan wel stukken minderen, maandag moet je dan wel opgeknapt zijn. helaas werd de pijn ondragelijk en het weekend werd ik door de pijn denk ik zieker en zieker en maandag niet opgeknapt dus wilde ze zo wie zo een ct-scan dinsdag en die vergelijk en met 3 mei.  Uur later wam dokter Ruud mijn eigen longarts met de zaal arts en toen wist ik genoeg… de ct was zoo slecht.. rechteronderkwab is in elkaar geklapt en doet niks meer.. voor de rest zitten de longen onder de ontstekingscellen. mijn longars heeft zijn lang weekend besteed aan mij, bellen met Nederland, Duitsland België of er iemand was die dit eerder gezien heeft, maar helaas… het is over en uit en we zitten sinds 18 mei aan de morfinepomp THUIS. Begon op 3 mg, toen naar 4 toen naar 6 en we gaan nu naar 8 omdat de fentanylpleister afgebouwd word. We gaan maar aan de slaap mediatie omdat ik de hele dag aan sta en in de nacht maar 2 uurtjes slaap. wil gewoon niks missen.. wat is een lijf dan raar als je weet dat je dood gaat.. maar ik hoop echt dat we deze 4 maanden nog krijgen hopen jullie mee?